Сурату сирати Муҳаммадиқболи Садриддинро, ки пайваста аз минбари шабакаҳои иҷтимоӣ бо истифода аз номи дини ислом даст ба иғвоангезӣ мезанад ва кӯшиши амалӣ гардонидани ҳадафҳои ғаразноки худро дорад, дар филми “Бешарафӣ”, ки тариқи телевизион намоиш дода шуд, ба ҳама мардуми Тоҷикистон маълум шуд. Агарчӣ то ин дам тамоми мардуми тоҷик аз қаллобӣ ва ифротгароии Муҳаммадиқболи Садриддин огоҳ буданд, аммо филми “Бешарафӣ” кирдорҳои ҳайвонию бешарафии пасипардагии Муҳаммадиқболи Садриддинро бори дигар собит намуд.
Филми ҳуҷҷатии "Бешарафӣ" пеш аз он, ки дар бораи амалҳои паст, ғайриинсониву ғайриахлоқии як мавҷудоти одамсурат, яъне Муҳаммадиқбол (ҳайфи номат) маълумот диҳад, он як ҳушдори хубу муҳимме ҳаст, ки фирефтаи хабару иғвоҳои беасосу бардурўғи ў нагардида, вақти пурқиммати худро сарфи шунидани аккоси саг сўи моҳтоб нагардонем. Муҳаммадиқбол, ки зархариду пойбанди ташкилоти террористӣ-экстремистии ҳизби наҳзат шудаасту аз ҳисоби онҳо маблағҳои ҳаром ба даст меоварад ва ҳамчун зан барои роҳбарону аъзоёни ҳизби террористии наҳзат хизмат мерасонад, амалҳои маҳрамонаи ин хоинро филми “Бешерафӣ” дауиқан собит намуд. Оқибати ҷангу инқилоб фақат харобиву бадбахтӣ, шикасту вайронкорӣ, куштору нобудӣ ва хонавайрониву ноамнӣ аст. Ҳодисаҳои дар аввали филм овардашуда, гувоҳии он аст, ки ҷанг барои фарзанди инсон ҳеҷ амали хайре нест. Албатта, мардуми тоҷик худ мудҳиштарин ҷангро таҷриба кардааст. Ва дар инҷо ба тафсири манзараи пурра ҷанг зарурате надорад. Фақат барои насли ҷавон хотиррасон намудани баъзе воқеиятҳо кифоя аст, ки фирефтаи гурӯҳҳои бадхоҳу ҷангҷӯ нагарданд.
Бубинед, дар солҳои ҷанги бародаркуш Мулло Қаландар ва чанд тани дигар аз наҳзатиёни ифротгаро мардуми тоҷикро ба коми оташ кашиданд ва онҳоро ба мулки афғон муҳоҷиру гуреза намуданд. Ва тавре дар урфият мегуянд "чоҳкан дар зери чоҳ" бадхоҳии наҳзатиён ба худашон бадбахтиҳои зиёде овардааст.
Махсусан ба Мулло Қаландар, ки фарзанди нохалафи ӯ Муҳаммадиқбол дар мулки афғон бозичаи дасти қумандонҳои афғон гардида, қаҳрамони базми шабонаи онҳо будааст.
Тамошои филми "Бешарафӣ" ба ҳама имкон медиҳад, ки дар шинохти инсонҳои зери ниқоби дини ислом фаъолияткунанда зирак гарданд. Онҳо, ки ба монанди Муҳаммадиқболи Садриддин аз номи ислом аз минбарҳои интернетӣ истифода намуда, мардумро фирефтаи ғаразҳои худ гардониданӣ мешаванд, аслан худ аз дини ислом фарсахҳо дуранд. Дин барои чунин афрод воситаи расидан ба мақсадҳост. Муҳаммадиқболи Садриддин аслан шахси майзада, ҳамҷинсгаро ва бадахлоқе будаасту то ин дам дар пушти экрани компютер дар сомонаҳои интернетӣ даъвои дину мазҳаб менамудааст. Воқеан ҷои тассуф аст, ки Муҳаммадиқболи Садриддин инқадар бешараф будааст. Аз нафаре, ки динро барои манфиатҳои шахсӣ истифода менамояд, бешарафтар инсон нест.
Имрӯз бояд ҳар яке аз мо огоҳ бошем, то аз фиреби чунин афрод дур бошем. Бояд мо огоҳ бошем, ки мисли Муҳаммадиқболҳо аз дину мазҳаби мо истифода накунанд. Ин филм дар ҳақиқат портрети як фарди риёкор Муҳаммадиқболро барои ҳама ошкор намуд.
Қисмати диққатҷалбкунандаи филм он буд, ки чи гуна як фарде, ки дар ҳеҷ куҷо кор накардааст, соҳиби даҳҳо кушку қасрҳо ва хонаву иморатҳо гардидааст. Бино ба далелу арқоме, ки дар филм нишон дода шуд, Муҳаммадиқболи (сад ҳайфи номат) Садриддин ягон фаъолияти расмӣ надошт. Пас ҳама кушкҳоро чи гуна ва бо кадом пул харидааст? Заминҳои беҳудуд дар шаҳри Бохтар, ки моли Муҳаммадиқбол аст бо пули кӣ сохта шудаанд? Дар ҳоле, ки як фард имрӯз барои харидани як ҳуҷрага ҳадди ақал бояд 20 ҳазор доллари амрикоиро масраф кунад! Муҳаммадиқбол ин қадар замину қасрҳоро бо чи қадар маблағ харида бошад?
Тахмин кардан мумкин аст, ки барои ҳамаи он қасру кушку хонаву замин Муҳаммадиқболи Садриддин беш аз 2 миллион доллари амрикоиро сарф намудааст. Ва дар ин ҷо як одами бешуғл метавонад 2 миллион доллар пайдо намояд? Албатта, не.
Пас хулоса он аст, ки ба Муҳаммадиқбол ин пулҳоро хоҷагони ифротгаро ва террористаш аз хориҷа ирсол менамуданд. Дар ҷавоби ин пулҳо Муҳаммадиқбол андешаҳои ифротӣ, террористӣ ва ғайриахлоқии онҳоро дар ҷомеа роҳандозӣ мекарду ҳоло низ ин корро мекунад. Ў натанҳо Ватан-модари худро бо чор тангаи хоҷагони хориҷиаш фурухтааст, балки номус, виҷдон, шараф, ҳатто тани худро ба онҳо бахшида, орӣ аз ҳама хислатҳои неки инсонӣ мондааст.
Ҳалим Расулов, рӯзноманигор